Misschien herken je dit? Soms heb je een aantal ervaringen in een korte tijd die iets bij je onder de aandacht lijken te brengen…… Als zoiets je opvalt is er volgens mij maar één ding wat je kunt doen: Luisteren……
Pas werd mij twee keer kort achter elkaar om advies gevraagd. Ademoefeningen bij een paniekaanval. Houdingen tegen slapeloosheid. Het maakte mij wat ongemakkelijk, zonder dat ik direct doorhad waarom. Het antwoord had ik immers wel.
confrontatie
Korte tijd later viel het kwartje: Het confronteerde mij met hoe ik de laatste tijd omga met mijn eigen ongemak in het leven. Ik wil het laten verdwijnen, wegduwen. En dat doe ik door op de yogamat te stappen als ik onrustig ben, te ademen als ik angstig ben, een apparaatje om mijn nek hangen om mij af te stemmen op mijn eigen energieveld……… (en snoepen, op mijn telefoon kijken en andere afleiding zoeken ;-)) Maar helpt dit mij echt? Ja! ……… en nee…………..
Ja: het brengt mijn zenuwstelsel tot rust, ik kom in het hier en nu. Ik raak meer in balans en mijn angst en onrust verdwijnt…….. tijdelijk. Want de oorzaak, de bron van de angst of het ongemak, neem ik er niet mee weg. Hier moeten meer stappen voor gezet worden.
Voelen
Want er ís een oorzaak voor deze onrust. En die neem ik niet weg door oefeningen te doen. Yogahoudingen zijn eigenlijk ter voorbereiding op meditatie. Zodat het lichaam sterk en soepel is om lang te kunnen zitten. Om het lichaam en geest met elkaar te verbinden. Zodat we voelen wat aandacht nodig heeft. Pijn, zowel fysiek als emotioneel, wil gevoeld worden. Moét gevoeld worden. En hierin zit precies het verschil tussen een oefening/houding doen en Yoga beoefenen. Asana (houdingen) en Pranayama (beheersing van de adem/levensenergie) zijn slechts 2 onderdelen van de 8 die samen Yoga vormen (het achtvoudige pad van Patanjali).
In mijn yogalessen besteed ik regelmatig aandacht aan het voelen van pijn of ongemak in het lichaam. Er helemaal met je aandacht naar toe gaan. Het onderzoeken. Hoe groot, hoe intens, hoe voelt de pijn en waar voel je het. Zelf heb ik ervaren dat dit goed helpt bij (chronische) pijn. Het wordt gevoeld, het lichaam krijgt waar het om vraagt, en daardoor kan het verdwijnen of verminderen. Blijf je pijn en ongemak negeren, wegdrukken, dan zal je lichaam steeds harder gaan schreeuwen om gehoord te worden.
Zo werkt het ook met onze gevoelens en emoties. Je kunt ze wegdrukken, negeren. Maar ook deze gevoelens willen aandacht. En zullen ook gaan schreeuwen als ze deze aandacht niet krijgen. Wil je dit doorbreken? Iets veranderen?
Dan zul je moeten gaan luisteren. Stil zijn. Mediteren. Onderzoeken. Naar wat de oorzaak is van jouw angst, onrust of slapeloosheid. ‘Waar ben ik bang voor?’ ‘Waar komt mijn onrust vandaan?’ ‘Wat is de reden dat ik niet kan slapen?’ ‘Wat is de oorzaak van mijn boosheid/verdriet/ ….’ ‘Wat heb ik nodig?’ ’Wat kan ik veranderen?’
Begin met één vraag tegelijkertijd. En luister……. Want je weet het antwoord. Het zit in je. Dus verbind je met je hart. Wees dankbaar voor de obstakels op je pad. Ze hebben je gemaakt tot wie je nu bent, en zijn er om je te transformeren tot de beste versie van jezelf! Vraag en luister naar het antwoord.
De geest
Is het dan zo eenvoudig? Nee, niet helemaal. Want de antwoorden die in je op zullen komen, zijn soms zó oncomfortabel, zó buiten je comfortzone, dat je geest de antwoorden die uit je diepste zelf komen, zal gaan betwisten. Wees je bewust van je sterke geest. En alle argumenten die deze aandraagt om vooral niets te hoeven veranderen. Het toch uit de weg te gaan. Zie je gedachten. En zie waarom deze niet langer voor je werken. Word je bewust. Doorvoel. En luister naar, en vertrouw op je innerlijke stem.
Ik ga (weer) oefenen….. Want dat is wat het vergt: Oefening. En vastberadenheid. Maar dankzij deze vragen, een boek dat ik lees én mijn steeds terugkerende ervaringen, weet ik wat mij (weer) te doen staat: Ik stap nu op de mat. Haal adem. Beoefen houdingen. En als ik hiermee klaar ben:
Ik ga zitten. Ik ervaar. Ik voel. En ik luister…………
